در خـیابان قـدم مـی زدم
در حـالی کـه بـه تـو فـکر مـی کردم
وارد کـافه شـدم
بـیست هـزار تـومن دادم بـه کـافه چـی
و تـقاضای دو فـنجون قـهوه کـردم
پـیش از آن کـه یـادم بـیاد
تـنها هـستم ...
((محمد شیرین زاده))
در خـیابان قـدم مـی زدم
در حـالی کـه بـه تـو فـکر مـی کردم
وارد کـافه شـدم
بـیست هـزار تـومن دادم بـه کـافه چـی
و تـقاضای دو فـنجون قـهوه کـردم
پـیش از آن کـه یـادم بـیاد
تـنها هـستم ...
((محمد شیرین زاده))
روی در بازترین پنجره رویش خود
خواهم مرد
روبروی سر صبح
نفسی خواهم زد
باز خواهم کرد
قفس بسته ی خویش
کاش دور و بر ما این همه دلبند نبود
و دلم پیش کسی غیر خداوند نبود
آتشی بودی و هر وقت تو را میدیدم
مثل اسپند، دلم جای خودش بند نبود
مثل یک غنچه که از چیده شدن میترسید
خیره بودم به تو و جرأت لبخند نبود
بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !
در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
سلام سوژه نابم برای عکاسی
ردیف منتخب شاعران وسواسی
سلام «هوبره»ی فرشهای کرمانی
ظرافت قلیانهای شاه عباسی
تجسم شب باران و مخمل نوری
تلاقی غزل و سنگ یشم الماسی
در دور دست
قويی پريده بی گاه از خواب
شويد غبار نيل ز بال و پر سپيد
لبهای جويبار
لبريز موج زمزمه در بستر سپيد
در هم دويده سايه و روشن.
دریا شده است خواهر و من هم برادرش
شاعـــرتر از همیشه نشستم برابرش
خواهر سلام! با غزلی نیمه آمدم
تا با شما قشنگ شود نیم دیگرش
می خواهم اعتراف کنم، هرغزل که ما
با هـــم سروده ایم جهان کرده از برش