دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیاد عمر بر بادست
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب
سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست
درباره
حافظ ,
| ای هُدهُد صبا، به سبا می‌فرستمت | بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت | |
| حیف است طایری چو تو در خاکدانِ غم | زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت | |
| در راه عشقْ مرحلهٔ قرب و بعد نیست | می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت | |
| هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر | در صحبت شِمال و صبا می‌فرستمت | |
| تا لشکر غمت نکند مُلک دل خراب | جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت | |
| ای غایب از نظر، که شدی همنشین دل، | می‌گویمت دعا و ثَنا می‌فرستمت | |
| در روی خود تَفَرُّج صُنع خدای کن | کآیینهٔ خدای‌نما می‌فرستمت | |
| تا مطربان ز شوق مَنَت آگهی دهند | قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت | |
| ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت: | «با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت | |
| حافظ! سرود مجلس ما ذکر خیر توست | بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت» |
| اگر آن تُرکِ شیرازی، به دست آرد دل ما را | به خالِ هندویش بخشم، سمرقند و بُخارا را | |
| بده ساقی میِ باقی که در جنّت نخواهی یافت | کنارِ آبِ رکن آباد و گُلگَشتِ مُصلّا را | |
| فِغان! کاین لولیانِ شوخِ شیرین کارِ شهرآشوب | چنان بردند صبر از دل، که تُرکان خوانِ یَغما را | |
| ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستغنی‌است | به آب و رنگ و خال و خط، چه حاجت روی زیبا را؟ | |
| من از آن حُسنِ روزافزون که یوسُف داشت دانستم | که عشق، از پردهٔ عِصمت، برون آرد زلیخا را | |
| اگر دشنام فرمایی و گر نفرین، دعا گویم | جواب تلخ می‌زیبد لبِ لعلِ شکرخا را! | |
| نصیحت گوش کن جانی، که از جان دوست‌تر دارند | جوانانِ سعادتمند، پندِ پیرِ دانا را: | |
| «حدیث از مطرب و می گو و رازِ دَهر کمتر جو! | که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معمّا را» | |
| غزل گفتی و دُرّ سُفتی! بیا و خوش بخوان حافظ | که بر نظم تو اَفشانَد فَلَک عِقدِ ثُریّا را |
به گوش برنو مستت بگو شکاری نیست
از این مسیر نرو راهزن ، سواری نیست
شبانه باید از این کوره راه برگردی
برای آتش کولاک صبح ، خاری نیست
بساز مثل مترسک به جوخه ی بدنت
که در سخاوت این زاغ پیر داری نیست
مرا ببخش که هر بار دم زدم از درد
مرا ببخش که تقدیر اختیاری نیست
تمام قطب نماها کلافه اند از ما
کجاست قطب دل ما که در مداری نیست؟
درباره
سجاد حیدری قیری ,
درباره ما
وبسایت ایران شعر در تاریخ 1393/11/13 با هدف انتشار اشعار شاعران فارسی زبان تاسیس شد با عضویت در ایران شعر می توانید اشعارتان را با نام خودتان در اینترنت منتشر کنید
اطلاعات کاربری
رنج ، مرتضی برخورداری
خیال ، سید اکبر سلیمانی
جدایی ، محمد دلفان
آن کودک ، غلامرضا زارع
چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد / بدین بوم و بر زنده یک تن مباد ، فردوسی
سگ اصحاب کهف روزی چند پی نیکان گرفت و مردم شد / پسر نوح با بدان بنشست ...
من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه ، مولوی
چشمه و سنگ ، نیما یوشیج
دوست آن دانم که گیرد دست دوست ، سعدی
نشستم چای خوردم ، شعر گفتم ، شاملو خواندم از مهدی فرجی
شعر های کوتاه فروغ فرخزاد
شعر و صدای سجاد حیدری قیری
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم! ، نجمه زارع
طرح اندام تو انگیزه ی معماری هاست ، رضا نیکوکار
اندوه بزرگی ست وقتی که نباشی ، علیرضا بدیع
وای بر یوسف اگـــر ناز زلیخا بکشد ، فاضل نظری
تصور کن برای عید های رفته دلتنگی ، حسین میدری
صبحگاه خونی میدان ، حسین منزوی
شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارم ، اردلان سرفراز
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاريست ، فریدون مشیری
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد ، احمد شاملو
ای مرد من زنم ، سیمین بهبهانی
سارا سلام ، محمدحسین بهرامیان 
مجموعه دوم دوبیتی های مریم حقیقت
کاش نقاش تو این قدر هنرمند نبود ، کاظم بهمنی
تورم نقطه به نقطه ، محمد ايثاري نيا
گل همان گل است ، محمد علی سپانلو
به تبر برنخورد حس سرافرازیمان ، مرتضی حیدری آل کثیر
پنج رباعی از خیام
بار سفر بستند و من چون صید وحشی پای بند ، خواجوی کرمانی
كو چراغي كه فروزد دل ما ؟ ، سهراب سپهری
شعروگرافی | پدر نامت به سوی عشق دارد ، مریم حقیقت
حسابم با کرام الکاتبین است ، ناصر ندیمی
جواب زخم در این سرزمین نمکدان است ، سجاد حیدری قیریلینک دوستان
نظرسنجی
کدام یک را بیشتر می پسندید ؟
صفحات جداگانه
آمار سایت